Surinamers in Amerika

New York, donderdag—Een even interessant als opwekkend artikel, in een van de grootste kranten ter wereld en zeker de meest invloedrijke in Amerika, de New York Times, heeft de Surinaamse gemeenschap in dat land aangenaam verrast. Dat zegt de ambassadeur van ons land bij de Permanente Missie van de Verenigde Naties, Henry L. Mac Donald, in New York. Het artikel heeft hij onmiddellijk na verschijning , nu enkele weken geleden, gecopierd aan een ieder die het maar wilde ontvangen, verstuurd. MacDonald wees erop dat mevrouw Greenspan, hoofd van de regionale vergadering van Caribische landen, met een delegatie van veertien afgevaardigden naar ons land is vertrokken en de inhoud van het artikel met eigen ogen heeft kunnen aanschouwen.

Het artikel loopt over van de elogies aan Suriname, waar de ethnische diversiteit een voorbeeldige rol voor de hele wereld is en de gemeenschappelijk taal een grote catalysator is . Een voorbeeld dat menigeen in de nieuwe globale verhoudingen aangenaam verrast. “ Het is zeker een van de speerpunten van ons beleid hier om de wereld, te beginnen bij de Verenigde Naties hier in New York, te wijzen op de ethnische harmonie en vrede die ons land bijna uniek maakt in een wereld die waar de conflicten steeds meer toe dreigen te nemen ‘, zegt MacDonald, die erop wijst dat ook wij natuurlijke onze dingen ook hebben, maar dat het nieitemin voorbeeldig is en ten navolging aan vele andere landen kan dienen.

In het artikel van de New York Times staat hoe de verschillende bevolkingsgroepen in ons land met elkaar samenleven door een gemeenschappelijke taal te ontwikkelen maar daarnaast de eigen ethnische taal in ere en in stand te houden.

Mac Donald wijst er op dat het voor ons normaal is en een gewone zaak om van de ene taal over te schakelen naar een andere en toch de juiste bedoelingen haarscherp kenbaar te maken. “ Wij hebben nauwelijks of geen ethnische issues ( gehad ) “, zegt hij, “ en dat verbaast de buitenstaanders die ons land bezoeken, zo ook de schrijven van het verhaal, de Colombiaanse journalist Romero, die voorlopig even niet voor commentaar te bereiken is vanwege het feit dat hij op reis is.

Er verschijnen niet echt vaak artikelen of stukken in Amerikaanse kranten en tijdschriften over ons land. Dat komt natuurlijk ook omdat er op geo-politiek gebied niet echt veel te melden valt. Maar Asha Burkhardt-Remesar, tweede in charge op de ambassade in New York, zegt dat als die artikelen verschijnen, ze ook meteen een belangrijke impact hebben.

Zelf heeft ze het niet onmiddellijk na verschijning gelezen maar pas bij terugkomst van verlof in Europa. Mevrouw Burkhardt vindt het echter een prettige omstandigheid dat er, na het verschijnen van het artikel, zoveel reacties, zowel van de diplomaten in New York als van andere organisaties, voornamelijk, educatieve, enkel reacties zijn binnengekomen. “ Het is belanrgijk voor Suriname zich in een snel veranderende wereld goed te positioneren. Daar hebben we bij de Verenigde Naties een buitengwoon goed platform voor. Er moet verandering komen en landen moeten op verschillende gebieden beter met elkaar omgaan. Anders gaat het mis “, weet ze stellig.

Belangrijke issues voor het profileren van Suriname en die niet in het artikel van de New York Times voorkomen, zijn de kwesties van het inter religieus dialoog. Daar bedoelen de diplomaten mee te zeggen dat de tolerantie van verschillende geloofsovertuigingen die in ons land belangrijk zijn. Niet alleen voor onszelf, maar eigenlijk voor grote gedeeltes van de wereld waar de intolerantie van andere geloven alleen maar toe dreigt te nemen en messcherpe confilcten lijken aan te wakkeren. “ Suriname speelt daar een enorm belangrijke rol en dat belang kan alleen maar toenemen”, weten Mac Donald en Burkhardt. Mevrouw Burkhardt herinnert eraan dat zij als Hindoestaanse op de Elizabeth school een Christelijke school aan de kankantriestraat is geweest terwijl de heer MacDonald, als Christen op Moslim Ansari school aan de Kankantriesstraat, gedurende een periode van zes jaar is geweest. “ Niemand in onze directe omgeving, geen vrienden en geen familie had daar ook maar de geringste moeite mee. Een dergelijk unieke situatie moet natuurlijk verder bekend en verspreid worden. “ En daar kunnen met de diplomatieke en uitgeverswereld in New York als achtergrond onzettend goed verder uitwerken “. Ook op het wereldforum wordt de boodschap door gegeven. En dan past een artikel als dat van de New York Times natuurlijk naadloos bij aan.

Daarnaast zijn er overigens nog enkele andere onderwerpen die zij beide belangrijk vinden om het land een vastere voet te geven op het internationale platform. Dat zijn bijvoorbeeld de millenium doel einden zoals die door de Verenigde Naties zijn opgesteld om de wereld van verschillende catastrofes te helpen. Ook het onderwerp van de klimaats veranderingen spreekt de Surinaamse diplomaten zeer sterk aan. Evenals Guyana heeft Suriname te lijden van een terug trekkende kustlijn die het vaste land bedreigd. “ Over de gevolgend van klimaatveranderingen heeft het artikel in de New York Times het niet gehad, “ zegt MacDonald, “ maar wij gaan een stapje verder door in een panel de link tussen die klimaatveranderingen en mensenrechten te trekken. “ Daar wil ik mij in het bijzonder druk over maken “ zegt MacDonald. Er zijn bij de VN verschillende resoluties over aangenomen. Hij vindt het typisch dat geen enkel Caricom land achter hem staat, maar heeft de verzekering dat vele andere landen daar meer dan geinteresseerd in zijn.

Bij de New York Times zegt de perswoordvoerder dat het niet meteen in de bedoeling ligt direct weer een verslaggever naar Suriname te sturen. Er is een Amerikaanse reporter in Brazilie gestationeerd die Suriname in het verleden verschillende malen heeft bezocht, maar er nu al een tijd niet meer is geweest. De krant gebruikt dan ook free lancers voor dit soort klussen. Niettemin heeft de krant een zwakke plek voor Suriname. Dat komt vooral door de belanrgijke rol die ons land tijdens en na de Tweede Wereldoorlog heeft gespeeld toen vrijwel alle aluinaarde uit ons land geimporteerd werd gebruikt om de geallieerde troepen van aluminium te voorzien . De woordvoerder is bijzonder goed op de hoogte van die bijdrage die ons land aan het stabiliseren van de wereld heeft gedaan.

Ook Surinamers in Florida, Californie en andere delen van Amerika, hebben buitengewoon prettig gereageerd op het artikel in de New York Times. ‘ Dat is nog eens wat anders dan de negatieve berichtgeving over het schenden van mensenrechten en de toename van de armoede of smokkelen van verdovende middelen door autoriteiten ‘, zegt een Surinaamse dame in Houston Texa, die liever anoniem blijft, ‘ misschien zou het vaker moeten gebeuren. Dan pas zou ons land echt meegenomen worden in de vaart der volkeren “.


Anton JieSamFoek

Zomer 2008